Sala Filozofów

Niedawno mogliście podziwiać moje występy w roli adwokata, co prawda dwukrotnie w tej samej sprawie, lecz jak się okazuje i tak niewystarczająco. Po oddaniu pierwszej pracy, prawdziwej ambrozji dla inteligentnego ucha wychwytującego wszelkie ironie i metafory, miałem nakaz wykonania poprawy, która według mojej pani powinna być bardziej uroczysta i mniej ironiczna. I choć mój kunszt nie został doceniony, wiedziałem, że to po prostu szkoła, a nie ogród rozwoju. Wykonując poprawę chciałem za wszelką cenę przedstawić moje argumenty w sposób stosowny i z przekonaniem o dobrze wykonanym zadaniu poddałem ocenie moją wyczerpującą pracę. Ku mojemu zaskoczeniu polonistka po raz drugi podkreśliła nadmiar ironii i wystawiła ocenę dobrą z minusem. Łapiąc tak przygnębiającą notę, kompletnie nieadekwatną do wykonanej pracy nie mogłem czuć się sprawiedliwie. Ale w tej historii nie byłoby nic nadzwyczajnego - przecież na co dzień dochodzi do niesprawiedliwego oceniania, słyszałem o przypadku, w którym ...

Quo Vadis - powieść historyczna, która podbija serca ludzi na całym świecie. Powieść polskiego noblisty zyskała wiele znakomitych ekranizacji, a budująca napięcie proza Sienkiewicza do ostatniej strony trzyma w niepewności i budzi masę emocji w osobach wrażliwych na literaturę. Jednym z głównych bohaterów jest Petroniusz, czyli mający na wszystko... jak to śpiewali zdobywcy płyty rocku Antyradia - zespół Kabanos... Arbiter elegancji, ceniony za swoją hojność, wyczucie stylu i smaku. Lubiący otaczać się drogimi dziełami sztuki esteta, który choć określany przez Sienkiewicza zniewieściałym posiadał siłę, którą potrafił powstrzymać nawet swojego krewnego - Winicjusza, nieobdarzonego hojnie umysłem żołnierza, który na przestrzeni powieści wielokrotnie narażony był na trudy, męki i zmiany psychicznie, które ostatecznie wyszły mu na dobre i przyjąwszy chrzest i poślubiwszy Ligię dożył spokojnej starości na Sycylii, bez obowiązku znoszenia humorów cezara, bez zobowiązań, bez zmartwień. Religi...

Witam Was w pierwszym poście po przerwie zakuwaniu, bo choć zostało jeszcze dużo czasu do wystawienia ocen, rozpoczynamy okres robienia plakatów, prezentacji i poprawiania ocen, co jest równoważne z dodatkową porcją wolnego czasu. Z niesamowitym entuzjazmem chciałbym rozpocząć moją systematyczną aktywność na blogu, z nadzieją, że i Wasza aktywność wzrośnie, a oprócz masy pomysłów w mojej głowie pojawi się masa filozofów i ludzi, którzy doceniają podobne do mnie wartości. Jako, że rok szkolny skończył się niestety tylko w naszych głowach, na ostatnią batalię, ostatnie 10% mordęgi trzeba uzbroić się w dużą dawkę motywacji, chęci i powodów do ów wyścigu szczurów. Nie bez przyczyny powiedziałem... napisałem "uzbroić". Dziś weźmiemy pod lupę (dużą lupę) reklamę, która zachęca każdego do dalszej edukacji, do szukania klucza do drzwi potęgi... szkoda tylko, że za pomocą człowieka, który takie drzwi wywarzył. Człowiek, który tanio skóry nie sprzedał, na pewno za darmo nie powiedział ...

Witam. Mam nadzieję, że nie znudziła Was jeszcze tematyka Balladyny... A jeśli tak to na dziś przewidziałem dla Was ostatnią mordęgę. Po moim nietypowym poście przedstawiającym pracę oddaną na język polski, oczywiście do poprawy, zapewne zastanawiacie się, co było dalej. Ta opowieść została urwana w momencie nieodpowiednim dla końca, a dając wytchnienie Waszej ciekawości i tym samym prowadząc na wyższy stopień piekła, przedstawię dziś dalsze losy tej historii. Zajmująca trzy strony formatu A4 praca pochłonęła połowę mojej wolnej części dnia. Szukając wyrażenia swoich emocji, zachowania na papierze drogowskazu dla przyszłych pokoleń, chciałem stworzyć coś mocno swojego, moim charakterystycznym stylem, nie tłumiąc trafnych ripost, nie powstrzymując kreatywności. To mnie zgubiło. Oczywiście nie na tle poetyckim i rozrywkowym, lecz na tle, które zdaje się nie mieć z ów wartościami nic wspólnego. Napisana przeze mnie praca była dowodem twórczego myślenia, przedstawieniem mojej inicjatywy d...